Μοναχός Μωϋσής ΑγιορείτηςΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
Πρόκειται για πολύμοχθη εργασία είκοσι ετών και πλέον με πρωτότυπη έρευνα στα αρχεία και τις βιβλιοθήκες του Αγίου Όρους περί των 450 περίπου γνωστών Αγιορειτών αγίων οι οποίοι αποτελούν την κατ εξοχήν ιστορία του ιερού τόπου και διά των οποίων ο Άθωνας ονομάσθηκε Άγιον Όρος. Περιλαμβάνει εκτενή εισαγωγή περί των συνθηκών, των τρόπων και των κατορθωμάτων των αγίων. Περί των κτιτορικών, συγγραφικών, ιεραποστολικών και πολιτισμικών έργων τους, στην Ελλάδα τα Βαλκάνια και τη Ρωσία, με άγνωστα και ανέκδοτα στοιχεία. Η όλη εργασία του αποτελεί μεγάλο άθλο σε δύσκολα έτη, ενίσχυση του φρονήματος των υποδούλων και προσφορά σημαντικού μεγέθους. Η ίδρυση μονών, καλλιτεχικών εργαστηρίων, μεταφραστικών κέντρων, ναών και σχολών αποτελούν τεκμήρια περίτρανα της παρουσίας και της δημιουργικότητός τους. Πλούσια βιβλιογραφία, εικονογράφηση, σημειώσεις και πίνακες συμπληρώνουν μία έκδοση 832 σελίδων περίπου, που είναι απαραίτητη συμβολή στην πνευματική ιστορία του Αγίου Όρους. Σήμερα που το Άγιον Όρος μιλά στις καρδιές πολλών ανθρώπων, που η Μακεδονία διέρχεται γνωστά προβλήματα, που η Θεσσαλονίκη αποτελεί πρωτεύουσα των Βαλκανίων και ο σύγχρονος άνθρωπος αναζητά στηρίγματα φωτεινά ή παρούσα έκδοση αποτελεί πολύτιμη συνδρομή και σημαντική παρουσία. Πανόδετη, επιμελής έκδοση, των εκδόσεων «Μυγδονία», που ήδη έχει λάβει λίαν επαινετικές κριτικές. Πρόκειται για το 50ο βιβλίο του συγγραφέα.
Σχήμα 17x24Σελ. 824Δεμένο
Άγιος Μακάριος ο Νοταράς (+1805)
Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1731. Καταγόταν από το επιφανές γένος των Νοταράδων. Νωρίς αγαπήθηκε από τους συμπατριώτες του και με κοινή φωνή κλήρος και λαός ζήτησαν και τοποθετήθηκε μητροπολίτης τους το 1765.Η ποικίλη δράση του ως ποιμενάρχου του αποστολικού θρόνου της Κορίνθου υπήρξε υποδειγματική, φωτισμένη και ανακαινιστική. Από τα σπουδαιότερα έργα του είναι η διοργάνωση και αναμόρφωση του κλήρου και της παιδείας στην επαρχία του. Καθήρεσε τους ιερείς που ασχολούνταν με εξωεκκλησιαστικά πράγματα και απεμάκρυνε τους αγράμματους και πολύ ηλικιωμένους ιερείς. Δεν χειροτονούσε όσους δεν είχαν την κανονική ηλικία, τη μόρφωση και τη γνώση της εκκλησιαστικής τάξεως και ευσέβειας. Διοργάνωσε επίσης πολλά σχολεία.Αναγκάσθηκε κατά τον Ρωσο-τουρκικό πόλεμο (1768) να εγκαταλείψει το ποίμνιο του και ν' αναχωρήσει για τη Ζάκυνθο. Από εκεί επισκέφθηκε και παρέμεινε στην Κεφαλλονιά, Ύδρα, Χίο και τέλος στον ποθητό του Άθωνα, στην περιοχή των Καρυών. Άδικα δεν του επέτρεψαν να επανέλθει ποτέ στον θρόνο του.Οι έριδες που συνάντησε στο Άγιον Όρος, λόγω του κολλυβαδικού ζητήματος, τον απομάκρυναν από αυτό και τον έφεραν στη Χίο και κατόπιν στην Πάτμο, Ύδρα, Κόρινθο και Σμύρνη. Τέλος, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Χίο, στις πλαγιές του όρους Αίπος, πλησίον του Βροντάδου, στο Κάθισμα του Αγίου Πέτρου.Αγωνίσθηκε πολυχρόνια με μακρές νηστείες, άμετρες γονυκλισίες, πυκνές αγρυπνίες και αρέμβαστες προσευχές. Αγάπησε τους συνανθρώπους του και πάσχισε για τη σωτηρία τους γράφοντας επιστολές, εκδίδοντας βιβλία, κηρίττοντας, εξομολογώντας κι ελεώντας. Με το χάρισμα της θαυματουργίας, που του δόθηκε από τον Θεό, η φιλεύσπλαχνη καρδιά του βοήθησε πολλούς ασθενείς ψυχικά και σωματικά.Συνδέθηκε με φιλία με τους οσίους Νικόδημο τον Αγιορείτη και Αθανάσιο τον Πάριο και συνεργάσθηκε μαζί τους για την έκδοση πολλών ψυχωφελών έργων. Αναδείχθηκε και αυτός ηγετική μορφή του αναγεννητικού κινήματος των Κολλυβάδων. Ο όσιος Μακάριος υπήρξε και ένας από τούς διαπρεπείς αλείπτες νεομαρτύρων7(!0.Εκοιμήθη ειρηνικά ο σεπτός αυτός ασκητής επίσκοπος στις 17.4.1805, υστέρα από οκτάμηνη βαρειά ασθένεια. Ετάφη στον περίβολο του ναού του Αγίου Πέτρου και από τότε ο λαός αφιέρωσε τον ναό στον άγιο Μακάριο. Μέρος των λειψάνων του υπάρχει στη Χίο και στην Ικαρία. Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του έγινε το 1808. Τον ένθεο βίο του έγραψε ο πνευματικός του υιός όσιος Αθανάσιος ο Πάριος και την ακολουθία του ο συνέκδημός του και μαθητής του όσιος Νικηφόρος ο Χίος. Πολλοί αξιόλογοι μαθητές του εργάσθηκαν για την ανύψωση του πνευματικού επιπέδου του λαού. Πολλοί ασχολήθηκαν με τον βίο και το πλούσιο έργο του.Η μνήμη του τιμάται στις 17 Απριλίου.